Spring naar content

Enrico, actieve huurder
aan het woord

Noaberschap aan de Hanekamp

Enrico, actieve huurder
aan het woord

Noaberschap aan
de Hanekamp

Enrico Spoelman (42) woont met zijn vrouw en kater Ollie aan de Hanekamp. Tien jaar geleden trok hij bij zijn vrouw in. Allebei werken ze in de zorg. Enrico: ‘Een beetje naar elkaar omzien, daar draait het om.’

Enrico, hoe vind je het hier aan de Hanekamp?
‘Ja, fijn. We wonen dicht bij de stad, hebben alles in de buurt: ons werk, winkels, even een broodje eten in de stad... We krijgen een concert op Bevrijdingsdag én we zitten met onze neus bovenop op de marathon. Dat zijn leuke dingen. Tegelijkertijd kijken we achter op het mooie groen van de Philosofenallee... óók belangrijk.’

openbaarbelang_enricospoelman_buurmanfotografie-4web

"Dat je gewoon bij elkaar kunt aankloppen. Ik vind dat belangrijk."

Is groen belangrijk voor jullie?

‘Zeker! Daar genieten we zelf van, maar ons katertje Ollie ook. Die telt ook mee. Hij is hier de baas zeggen we weleens, wij zijn maar personeel natuurlijk. We wonen op de eerste verdieping, daarom bouwde ik een kippentrapje voor hem. Zo kan hij vanaf het balkon de bosjes in, op ‘patrouille’ zoals ik dat altijd noem. Die combinatie van stad en groen, dat maakt het hier leuk. En de buurt natuurlijk, daar zijn we actief in. Heel bewust ook.’

 

Hoe bedoel je, actief?

‘Nou, dat we ons betrokken voelen. Gewoon, een beetje naar elkaar omzien. Ik kom uit Den Ham, daar noemen ze het ‘noaberschap’. Dat je tóch even bij die oude dame op de hoek gaat kijken bijvoorbeeld. Onze maatschappij verandert, iedereen is druk met werk, studie, sport. Dan is het belangrijk dat je wel in contact blijft. Je hoeft de deur écht niet bij elkaar plat te lopen. Maar je leest ook schrikverhalen van ouderen die dagen of weken overleden in hun huis liggen. Dan denk ik: dát gaat ons niet gebeuren.’

 

Hoe zorg je daarvoor?

‘Jezelf een beetje uit je comfortzone trekken. Afgelopen winter hadden we voor het eerst een kerstactie, hier voor de deur. Dat was hartstikke leuk. Openbaar Belang regelde de kerstboom en de glühwein. Toen zei ik: ‘Dan wil ik het wel organiseren.’ Dus zetten we met zijn allen de kerstboom op, muziekje erbij... En ik heb met m’n skottelbraai het spul warm gemaakt. Zo maak je er samen iets leuks van. De opkomst was ietsje lager dan gehoopt, maar het was gezellig. En eens moet de eerste keer zijn, hè. Je hoopt dat, met dit soort acties, de buurt wat dichter bij elkaar komt.’

Waarom hoop je dat?

‘Omdat als je elkaar een beetje kent, je elkaar vanzelf wat meer ruimte geeft. Zo’n kerstactie is een prima startpunt. Daarmee verlaag je de drempel om bij elkaar aan te kloppen. Ook voor alleenstaanden of mensen met weinig aanspraak is dat fijn. Dat iemand denkt: hee, daar loopt die vent die ik laatst op de kerstborrel sprak... Die sociale veiligheid, dat vind ik belangrijk. Warmte eigenlijk.’

 

En nu? Smaak te pakken?

‘Na de kerstactie dacht ik meteen: zoiets moeten we in de zomer eigenlijk ook doen. Al is het maar een klein borreltje. Je kunt niet verwachten dat driekwart van de flat meteen op de stoep staat. Zoiets moet langzaam groeien. En wie weet... houden we ooit wel een zomerbarbecue hier op het veld. Dromen mag hè!’